سرمایه اجتماعی و حق‎الزحمه حسابرسی

هدف: سرمایه اجتماعی گونه نوظهوری از سرمایه اقتصادی است که موجب اعتماد متقابل افراد و همکاری‎های سودمند در فضای کسب‎وکار شده و بدین ترتیب، رفتارهای اقتصادی را به سوی رفاه جمعی سوق می‎دهد. در بازار سرمایه، حق‎الزحمه حسابرسی تحت تأثیر ریسک صاحبکار قرار می‎گیرد، از این ‎رو می‌تواند شاخصی گویا برای اثربخشی اعتماد ایجاد شده از سرمایه اجتماعی در عرصه کسب‎وکار باشد. در این رابطه، در پژوهش حاضر به بررسی اثر سرمایه اجتماعی صاحبکار بر حق‌الزحمه حسابرسی پرداخته شده است. روش: سرمایه اجتماعی در این مطالعه شامل شاخص‎های شناختی (دین‎داری، ارزش‎های خانوادگی، جمع‎گرایی) و ساختاری (رابطه با سایر شرکت‎ها و رابطه با دولت) است. نمونه پژوهش از 119 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‎های 1388 تا 1395 تشکیل شده و روش آزمون فرضیه‎ها، مدل رگرسیون چند متغیره در مجموعه داده‎های ترکیبی است. یافته‎ها: نتایج پژوهش نشان داد که سرمایه اجتماعی نشئت گرفته از دین‌داری، جمع‎گرایی و رابطه با سایر شرکت‎ها، بر حق‌الزحمه حسابرسی اثر منفی و معناداری می‎گذارد. با وجود این، برای سایر شاخص‎های سرمایه اجتماعی، یعنی ارزش‎های خانوادگی و رابطه با دولت، اثر معناداری مشاهده نشد. نتیجه‎گیری: سرمایه اجتماعی با آفرینش اعتماد، گرایش به همکاری و شکل‎دهی اقدامات جمعی برای دستیابی به هم‎افزایی‎های اقتصادی و اجتماعی، موجب نیل به رفتارهای اقتصادی به‎سوی اهداف و منافع جمعی و اجتناب از رفتارهای فرصت‎طلبانه در کسب‎وکار شده و این مسئله به‎طور معناداری به کاهش حق‎الزحمه حسابرسی می‎انجامد.